Mijn persoonlijke groei en ontwikkeling gedurende het eerste leerjaar

In december ben ik samen met mijn instroomgroep begonnen aan mijn opleiding tot natuurkundig diertherapeut (basis). Een beslissing die ik ineens wèl durfde te maken en eentje waar ik nog steeds erg trots op ben. Want ‘op je pad gaan lopen’ en voelen dat dit het is, brengt voor mij ook onzekerheden met zich mee. En soms ook weerstand (‘ik kan het niet’, ‘lukt me dit wel?’ etc.).

In de eerste maanden heb ik hard gewerkt om de reguliere starters in september bij te benen. Zelf vond ik het erg fijn iedere week les te hebben en soms zelfs twee keer. Ik leerde veel in een korte periode, waarin de nadruk lag op het medische vak. Tijdens de wintermaanden stortte ik me tijdens de donkere avonden in mijn boeken. Het was heerlijk eindelijk weer kennis tot me te nemen die me tot in ieder detail ontzettend interesseert. Dit maakte het leren van de theoretische stof uit de lessen voor mij een feestje!

Na een paar maanden theorie verslinden, vond ik het in maart tijd om te starten met mijn praktijkopdrachten. Tijdens mijn anamneses en de lessen anamnese en theoretische vorming kwam ik er al snel achter dat het voeren van een vloeiend gesprek met eigenaren een sterke kant van mij is. Ik ervaarde dat dit zo vlot ging, dat ik al snel veel langer dan een uur met eigenaren in gesprek was. Een leerpunt waar ik bewust aan heb gewerkt en inmiddels lukt het me de tijd beter in de gaten te houden en duren mijn anamneses gemiddeld 1,5 uur.

Ik heb geleerd steeds sneller tot de juiste vragen bij een probleemvraag of klacht te komen. Het samen sparren in de lessen hierover heeft me erg geholpen verschillende ‘haakjes’ in mijn geheugen te maken, zodat ik steeds meer kennis paraat heb. Ondanks dat er steeds meer ‘haakjes’ ontstaan en mijn kennis zich uitbreidt, merk ik dat ik toch nog een bepaalde onzekerheid heb hierover. Hier mag ik in het komende leerjaar aan gaan werken: ‘ik leer nog beter wat ik kan betekenen voor de dieren die ik zie en ik mag door oefening steviger en zelfverzekerder in mijn schoenen komen staan’.

Nu ik deze laatste zin op papier zet, moet ik glimlachen. Want ondanks dat ik zelf nog enige spanning ervaar om als therapeut in opleiding te werken met eigenaren en hun dieren, kreeg ik na mijn anamneses in het eerste jaar steeds te horen hoe blij eigenaren waren met mijn komst. Dat ons gesprek leidde tot het (net wat) anders kijken naar hun dier en het beter begrijpen van het gedrag van hun dier. En de dieren… die waren voelbaar blij dat ik voor hen kwam. Ik vond het bijzonder te ervaren dat zowel dieren die ik al kende als dieren die ik voor de eerste keer zag heel snel verbinding met me zochten. En ieder dier weer op zijn of haar manier. Het paard wat ik heb gezien, was daarin heel speciaal voor mij. Zij bleef op afstand, maar maakte energetisch heel sterk contact en liet mij zo veel van haar gevoelens en klachten zien. Ik kreeg van dit paard zo veel seintjes door. Dit maakte me bewust van de band met dieren die ik al voel zolang ik me kan herinneren. De zuiverheid van de connectie met een dier. Dat ik hier als mens zo open voor sta, mag ik nog meer gaan inzetten en ik mag meer gaan vertrouwen op wat de dieren mij via deze weg willen vertellen.

Als ik alle vakken van het eerste jaar langs ga, kan ik concluderen dat ik de basis heb gelegd voor wat betreft mijn kennis en dat ik deze verder mag gaan uitbreiden door zowel te studeren als te ervaren. Tijdens mijn laatste twee anamneses heb ik ook de koppeling kunnen maken met het selecteren van oliën en Bach-remedies. Ik ervaarde hoe leuk en interessant ik dat vond en dat ik meer mag gaan oefenen hiermee. Het komende leerjaar wil ik hier meer nadruk op gaan leggen voor mijzelf, om me alle oliën en Bach-types echt eigen te maken.