Mexx…

Tekst: Margriet Cremers

Mexx, kleine stoere Mexx. Geboren in Roemenië en met enig argwaan in het nieuwe leven in Nederland gekomen. Mexx besloot intens van haar nieuwe baasjes te gaan houden en dat NOOIT meer op te geven. Mexx is nu acht jaar en hanteert nog steeds haar eigen gouden regel: Blijf bij de baas!

Wat er ook voor leuks te beleven valt >> Mexx zal niet deelnemen zolang ze in ruil daarvoor bij de baas kan zijn.

ZO toegewijd dat zij – met nauwelijks enige training – bijna de beste diabetes-hond werd die je je kunt wensen.

Een aantal malen al ben ik aangesproken over Mexx:… een “blauwe”, wat super, die zijn zo zeldzaam. Verkoop je haar?

Een blauwe? Het leek me een grap. In Mexx zie ik een klein uitgevallen vrij zwart herdertje… Stoer, stevig en snel lerend. Dat wel… Enfin, ze is dus een “blauwe”. Heel intelligent en waarschijnlijk  daardoor ook – alleen maar op basis van haar liefde voor de baas – bijna “vanzelf” een goede diabetes-hond geworden.

Mexx gaat dagelijks met mij mee het erf af en regelmatig mee op wandeldagen. Op die dagen zoek ik wel eens naar de juiste richting. Zodra Mexx dat merkt, gaat ze op iedere kruising liggen… neus in de juiste richting… steeds opnieuw… totdat de auto is bereikt. Teleurgesteld is/wordt ze in mij, als domme leerling, wanneer ik de door haar aangegeven richting niet in ga omdat daar bijvoorbeeld een brede sloot is waar ik niet overheen kan.

Dom mens ben ik dan…! Mexx is een super gouden hond die haar eigen veiligheid goed bewaakt maar haar leven zou geven voor haar baas!