Moubarraz

Tekst: Margriet Cremers

Ons jubileumjaar heeft als onderwerp “Ode aan de dieren”. Moubarraz is door veel oud-studenten en cursisten gekend, staat op de cover van het boek “bachbloesemtherapie voor honden en paarden” en verdient het zeker in de spotlight te staan.

Ode aan Moubarraz.

Dit paard was een symbool van ommezwaai. Officieel uitgedokterd…maar onder invloed van respect, begrip, aandacht, liefde en natuurgeneeskunde kwam Moubarraz terug in zijn kracht.

De voorgeschiedenis van Mousje werd ons niet bekend. Mijn eerste ontmoeting met hem was per ongeluk. Ik bezocht de betreffende pension stal voor een ander paard en werd geraakt door de “tristesse” die uit de box van Moubarraz kwam. Het verhaal? Tja hij is en blijft kreupel. Eigenaresse kan geen twee paarden onderhouden. Hij gaat naar de slacht.

Natuurlijk is het onverstandig om te handelen op basis van emotie. Ik deed het toch. Hij kwam! Als excuus kan ik aanvoeren dat ik ervan overtuigd was dat het goed kon komen. En dat kwam het.

Hij kwam de trailer uit alsof hij letterlijk naar de slachter toeliep. Hij keek niet op of om, de andere paarden kregen geen blik gegund. Hij stapte zijn box in, staarde naar de muur, liet zijn hoofd hangen. Mijn hart brak. Zo mag niemand zich voelen… en zeker niet een dier dat aan mensen zorgen is toevertrouwd.

We stelden een stappen plan op. Stap 1) levenslust – en daarmee zelfgenezend vermogen – terug krijgen. Met bachremedies, met – terughoudende- liefde en aandacht en met de zorg van de rest van de kudde werd hij langzaam aan weer paard. Er kwam wat glans op zijn vacht.. hij volgde de anderen van en naar de wei en liet zich halsteren zonder zich af te sluiten.

Stap 2) gezondheid en conditie opvoeren. We werkten met kruiden, celzouten en aromatherapie. Conditie werd opgevoerd door met hem te fietsen.

Stap 3) Gewicht op zijn rug. OEI dat was lastig. Hij was ervan overtuigd dat hij dat niet kon. Zakte letterlijk door zijn benen . Met moed, beleid en absolute WIL van beide kanten lukte het.

Mouz was een gelukkig en gezond paard geworden dat bereden kon worden. Toch.. hij struikelde vaak en moest dan worden “opgetild” met de knieën. Ik kreeg dat er niet uit. Hij en ik waren te verweven, we zaten vast in een verkeerd patroon. Ik koos een andere route:

Met een van de kinderen… naar het strand… Toestemming tot “gestrekte galop”. Mijn natuurgeneeskundig hart wist het zeker: “daardoor zou hij in zijn kracht komen “. Mijn moeder hart voerde pittige gevechten met mijn geweten : “ een kind blootstellen aan de optie van een paard dat in volle galop struikelt…” De natuurgeneeskunde WON.

Paard en kind hadden onbeheersbaar veel plezier. Zelden heb ik een paard zo zien veranderen. De vonken spatten eraf…. Het ging goed. De spreekwoordelijke band tussen het super loyale Arabische paard en deze puber jongen was geschapen en zou nooit verbroken worden.

Deze band zorgde voor herstel!

De loyaliteit toonde zich heel mooi bij een latere gebeurtenis. De zoon groeide op en ging naar het buitenland. Mouz werkte met mij als surrogaat. We reden veel rustige buitenritjes.

Op een dag braken de paarden uit. Buurmans gras was groener… de kudde genoot. Uiteraard bleek het bijna onmogelijk ze ervan af te krijgen. Op dat moment kwam de zoon, onverwacht en na maanden van afwezigheid, het erf oplopen. Zag geen paard, zag geen mens en bedacht :” uitbraak”. Hij floot op zijn vingers.. Mouz tilde zij hoofd op, liet kudde en vers gras voor wat het was en vloog in rengalop naar zijn vriend. De rest van de kudde volgde graag.

Vind jij deze verhaaltjes ook zo leuk om te lezen? We hebben 10 ansichtkaarten met Silverlinde-dieren uitgebracht waar Margriet een verhaaltje bij heeft geschreven. Ben je op Silverlinde vraag er dan eens naar. Een set kaarten van 10 stuks is te koop voor 10 euro.