Puck…

Tekst: Margriet Cremers

Een aantal jaren woonde er geen poes op Silverlinde. Toen de muizen letterlijk op tafel gingen dansen, werd het weer tijd. Maar ja… een aantal “ kat-hatende” honden maakten het wel lastig.

We bouwden “kippenladdertjes” en vluchtweggetjes en kattenluikjes aan alle kanten. Toen we hoorden van een nestje rode katjes op een boerderij in de buurt, waren we er snel bij. Ze kwamen bij ons wonen toen ze uit het nest weg konden.

Binnen de kortste keren wisten ze hoe ze zich veilig konden houden; welke hond wel – en welke niet – gevaarlijk was en welke mens bij welke hond hoorde… Dus “die” mens in zicht? Dan wegwezen want dan kwam ook “die” hond in de buurt.

Puck en Pelle ontwikkelden zich tot halve honden en wandelden al heel jong, dagelijks vrolijk mee op de weiderondes met de (veilige) honden; 2-3 km in normaal wandeltempo was goed te doen voor deze katjes.

Pelle maakte zijn territorium groot en ging eens kijken in de verre nieuwbouwwijk. Menig maal haalde ik hem daar op met de auto. Met zijn voorpootjes op het stuur, reden we dan weer terug.

Pelle nam een vriendinnetje mee. Hup door het poezenluik. Ineens drie poezen in huis. Na een tijdje waren de vriendin EN Pelle weg. We begrepen (lang leven FB) dat beiden een latrelatie hadden. Ze woonden soms bij “haar” in de nieuwbouw en soms bij “hem“ op Silverlinde.

Helaas, we hadden Pelle veel geleerd maar niet dat hij goed bang moest zijn voor auto’s. Dit werd hem fataal in de nieuwbouw.

Puck heeft gerouwd, oprecht gerouwd. Daarna besloot ze dat ze dan maar hond zou worden. En sindsdien vangt ze muizen zoals hond Mexx ratten vangt en loopt ze overal waar mensen zijn. Aaitjes halen op stal of, als er niemand is, een muisje vangen. Op schoot bij de computer of bij het voorlezen van verhaaltjes aan de kleinkinderen. Puck is dol op de kindjes… komt direct aanlopen als ze er eentje hoort. En de muizen? Puck werkt voor twee…. Geen muis meer op tafel, wel veel vetrolletjes op Puck haar lijfje…