Pudde… het muildier

Tekst: Margriet Cremers

Op locatie bij een gemengd bedrijf op de grens van België en Nederland, trof ik helaas veel ellendige verwaarlozing aan. Afgezien van de bedrijfsindruk, werd ik er ook op geattendeerd door een intense stank. Over de donkere deel lopend bleek deze stank af te komen van de gecastreerde, aangebonden, vervuilde en sterk verwaarloosde bok. Ik dreigde de boer aan te geven als hij mij de bok niet meegaf. Hij stemde in en Caesarging – GIGANTISCH stinkend en vechtend voor zijn leven – in de achterkant van mijn oude Volvo Station en werd met kettingen vastgebonden. Eenmaal thuis bleek de auto geruïneerd maar de bok gered.

Maar ik was nog niet klaar. Caesar werd uitgeladen en aan familieleden overgelaten, en ik reed direct terug. Op het bedrijf stonden twee zwaar verwaarloosde muildieren. Ik nam ze over van de boer. Ook zij kwamen op Silverlinde wonen. Pudde en Viervoet. Viervoet kreeg het die winter erg zwaar voor de kiezen. Onze stal stond onder water, de sneeuw en vorst vierden hoogtij en Viervoet kon alleen maar liggen. Gelukkig hadden wij op de begane grond een badkamertje met vloerverwarming. De kinderen dus weer in de teil geschrobd in plaats van in het bad, want Viervoet lag in de badkamer. Viervoet herstelde en had nog meerdere jaren een fijn leven bij ons.

Pudde had minder moeite. Hij genoot van zijn vrijheid, woonde tussen de paarden en liet zich netjes beleren. Met zijn eerste berijdster wist hij het tot een L-dressuur niveau te brengen. Maar ook ging hij in de leer bij Houdini… een uitbreker 1^e klas. Op zijn buik, onder stroomdraad door tijgeren… appels uit de achterbak van de auto stelen, de keuken binnen wandelen voor een praatje… Pudde kon het en wij konden het niet tegenhouden. Kern was natuurlijk dat we er allemaal intens van genoten. Heerlijk kattekwaad!

Inmiddels is Pudde overleden, hij is ruim 40 jaar geworden.