Silverlinde speelt al ruim 30 jaar een belangrijke rol op het gebied van natuurgeneeskunde en wordt geleid door Margriet Cremers – Dudok van Heel. Elke editie van de nieuwsbrief beantwoordt Margriet een lezersvraag.

 juli 2023

 

Marlies Hemminga stuurde ons een vraag in over muizen en ratten die overlast veroorzaken op haar werk. Onder andere zakken diervoeding en planten worden aangetast, waardoor zij zich afvroeg:

Is er, in plaats van chemische bestrijdingsmiddelen, een natuurlijke manier om muizen en ratten op afstand te houden?

 

Beste Marlies Hemminga,

Dank voor je vraag. Muizen en ratten blijven een voortdurende zorg. Natuurlijk horen ze erbij.. maar teveel is te lastig.

Chemische bestrijding is om vele redenen natuurlijk erg ongewenst. T.a.v. ratten heb ik geen goed antwoord.

T.a.v. muizen hebben we wel wat – goede! – ervaringen met de essentiële olie van pepermunt. Deze olie staat over het algemeen bekend omdat hij een wat koel gevoel kan geven. Is dus handig als een dier last heeft van brandend gevoel bij ontstekingen. Ook kan deze olie helpen om een irritatie hoest te beperken.

Maar – als bij toeval – ontdekten we dat het ook goed kan helpen om muizen te verjagen en wel als  volgt:

Leg de voerzakken op een pallet. Zet – per pallet – een geursteentje neer met de essentiële olie van pepermunt.

Vernieuw de olie bij voorkeur dagelijks. Meestal na twee weken hebben de muizen besloten dat ze de geur kunnen verdragen.

Stop dan een week (bijvoorbeeld voorafgaand aan de komst van je nieuwe voorraad) en begin dan weer voor twee weken opnieuw. Uiteraard werkt dit ook goed in een keukenkastje.. daarmee voorkom je dat je muizenkeuteltjes eet in plaats van hagelslag.😉

Veel succes.

 

april 2023

Tilly Termijn: 

Onze Border Collie mix Bica is bijna 13 jaar en nog goed gezond en fit. Maar, soms ” struikelt ze over niks”. Maakt niet uit of we op straat, asfalt of bospad lopen. Ik kan niets aan haar poten/voetjes ontdekken.  Na zo’n verstapje loopt ze gewoon weer verder. Het lijkt me nu wat vaker te gebeuren dan eerst.

 

Beste Tilly,

Dank voor je vraag. Zeker niet raar. Dit is een euvel dat we vaker zien dus juist een leuke vraag! Hij is alleen niet gemakkelijk te beantwoorden omdat er veel oorzaken kunnen zijn. Ik noem er een paar:

• Het zicht van de hond wordt “nauwer” waardoor hij niet meer het brede zicht had van voorheen. Daardoor ziet hij overgangen niet goed of niet tijdig. Denk dan aan een stoeprand, verschil tussen zand en steen of een hobbel in het veld. Hij struikelt dan even of schrikt een beetje en maakt daardoor een misstap
• Er ontstaan wat problemen met de prikkel overdracht. Dus hij “ merkt/voelt/ziet“ de verschillen wel maar verwerkt het niet snel genoeg om zijn bewegingsapparaat erop te laten aanpassen.
• Als het de achterpoten betreft dan kan vaak wat spierzwakte een rol spelen. Spieratrofie van de achterhand speelt bij veel oudere honden een rol. Ze gaan dan wat zwalken of in telgang lopen. Er kan sneller vermoeidheid optreden of een beperking in het corrigeren bij een hobbel of stoeprand.
• Het evenwichtsorgaan kan aan wat “erosie” onderhevig zijn. Als de hond zich dan bijvoorbeeld concentreert op de bal of op een tegemoet komende hond, dan kan hij minder goed zijn evenwicht bewaren. Een struikeltje is dan het gevolg.
• Pijn in pezen of gewrichten als gevolg van artrose, scheve houding of echte schade kan natuurlijk ook altijd nog een oorzaak zijn en moet goed worden uitgesloten.

 

Bij bijna alle genoemde oorzaken kan een aanpak van natuurlijke middelen en wat maatregelen al verbetering betekenen of in ieder geval vertraging van verslechtering. Het is helaas zo individueel dat ik geen algemene adviezen hier kan geven. Raadpleeg een deskundige is waarschijnlijk het beste advies.

 

jan. 2023

 Linda de Groot:

Beste Margriet, 
Mijn paard loopt het gehele jaar door overdag buiten en in de nacht staat hij op stal. Ik maak mij altijd zorgen over de vraag of hij het koud heeft, op stal wil. Of juist het warm heeft, naar buiten wil. Een deel van die vraag wordt veroorzaakt door de deken. Deken op of af. Deken licht, midden zwaar, of regen deken.. Geen deken, nooit? Hoe ik ook denk, lees, wik en weeg.. WAT is het juiste antwoord?

 

Beste Linda, 

We zijn erg blij met je vraag. Het is niet alleen jouw vraag, maar de vraag van HEEL veel paarden eigenaren en verzorgers.
Voordat ik er inhoudelijk verder op in ga eerst even dit:
Het juiste antwoord vind je pas achteraf!
Met andere woorden: Doe je best, zoek informatie, kijk naar je paard, neem een beslissing en meer dan dat kun je niet doen. De tijd zal leren of je goed deed. Zorgen, schuldig voelen, onzekerheid.. deze werken een instabiel beleid in de hand en dat is niet wenselijk.

Winterjas, zomerjas, regenjas.

Een paard heeft het vermogen om een winterjas of een zomerjas aan te trekken .Tijdens de rui wordt er gewisseld.

Dit natuurlijke vermogen is echter afgestemd op natuurlijke omstandigheden. Die kennen wij nauwelijks nog. Er zijn dus veel stoorzenders. Denk bijvoorbeeld aan het feit dat paarden in een polderweiland, niet weg kunnen wandelen om beschutting te zoeken tegen wind en regen. Of denk aan paarden met een wintervacht die een sterke fysieke inspanning moeten leveren en dus gaan zweten…Of denk aan paarden die- juist om het zweten te beperken- geschoren worden en dus het lichaam in de war brengen…

Er zijn dus veel “stoorzenders” die de natuurlijke balans ontwrichten. Daarom dienen wij als eigenaar, te beoordelen of we moeten ondersteunen.

 

De beoordeling

Een goede eigenaar kent zijn paard een beetje. Zoek naar kleine feitjes die je helpen met de beoordeling: Is je paard snel in het zweet.. EN/of staat je paard snel te rillen tijdens een zomerse regendag? In dat geval functioneert de eigen “thermostaat” niet goed. Daar kan een gezondheidsprobleem aan ten grondslag liggen. Als dat niet bekend is, of niet op te lossen is dan neem je het voor kennis aan en handelt ernaar. Dat betekent: een milde winterdeken (niet te zwaar!) en een heel lichte regendeken als de regen maar blijft voortduren.

Is het weiland waar het paard overdag is, voorzien van een schuilstal die geen  opening op het oosten heeft (oostenwind snijdt) dan zal het paard beschutting zoeken indien nodig. Zie je je paard veel, vaak en langdurig in de schutstal? Dan wordt een dunne winterdeken zinvol. Maar zie je dat je paard in snijdende wind en regen rustig verder gaat met grazen en na enkele uren niet rillerig wordt, dan hoef je je geen zorgen te maken.

Is de stal waar je paard in de nacht is gestald, een loopstal of een box? In het laatste geval raad ik je aan om zelf een paar uur in de box te verblijven en te ervaren of de kou erg optrekt vanaf de vloer. En of het tocht en er dus kou over de rug waait.

De  (beton)bodem is over het algemeen een enorme leverancier van koude. Een goede potstalbodem is een van de belangrijkste middelen om je paard op temperatuur te houden. Er zijn- vooral luchtweg- redenen om niet te potten.

Met gebruik van essentiële oliën die de ammoniak inkapselen en bacteriën doden, zijn de meesten van die redenen geneutraliseerd (Silverlinde stalspray)

Een paard dat overdag buiten loopt, in de nacht in een potstal (of loopstal) staat, hoeft in principe geen deken op.

Het eten van voldoende ruwvoer- hooi of stro- of mengsel… helpt om de spijsvertering op gang te houden en daarmee de thermostaat hoog te houden.

 

Gevoelstemperatuur.

Op een koude winterdag naar buiten gaan om voor je paard te zorgen… het voelt heel koud. Eenmaal bezig blijkt het mee te vallen. Dit heeft alles te maken met het feit dat binnen de temperatuur hoger is EN wij vaak stil zitten. Paarden staan niet bloot aan zulke temperatuurswisselingen en bewegen. Nemen een hapje en zetten een stapje.

Als je wilt bepalen of je paard een deken nodig heeft….beslis dan Nadat je zelf stevig buiten bezig bent geweest. Beslis niet als je net uit je auto bent gestapt of onder je warme deken duikt.

De natuurlijke vorm om de lichaamstemperatuur goed te houden is de beste. De vacht, huid, heeft behoefte aan zuurstof en is daarom  het best Onbedekt.

Sterkte met je keuze en bedenk: Je kunt niet meer doen dan je best!!

 

 

 

 

 

3-10-2022

 

Er kwamen een aantal vragen binnen die betrekking hebben op het thema : Katten en hun prooi. Hartelijk dank voor jullie vragen. Leuk!  Om de verschillende vraagstellers te kunnen beantwoorden hebben we besloten de vraag wat breder te belichten. Zo kunnen er verschillende aspecten aan de orde komen . De gestelde vragen hebben betrekking op katten die buiten kunnen jagen. De antwoorden zijn daarop dus ook gebaseerd. MAAR dit is deze keer een bijzondere rubriek want ik heb op een aantal vragen het antwoord NIET en vraag lezers of zij antwoorden weten.

Het jagen van katten vinden we over het algemeen erg vervelend. Niet omdat ze ons huis/terrein muizen vrij houden maar omdat ze de akelige gewoonte hebben om te “spelen” met hun prooi.

Daar waar een hond in een keer een prooi dood bijt, wordt een kattenprooi vaak pas na uren uit zijn angstig lijden verlost.  Dit “spel” met de prooi is echter geen zinloos spelletje, het is een zinvolle oefening van reflexen. Zonder deze oefening zou een kat een veel slechtere jager zijn.

Vaak brengen katten de half levende prooi naar binnen en gaan dan , onder de ogen van het baasje, dit “spel” opvoeren. Het akelige lijden wordt je op die manier heel concreet onder je neus geduwd. Waarom doen katten dat? Alle katachtigen zullen een prooi die ze hebben gevangen, meenemen naar een andere plek. Een kat zal niet “spelen” met de prooi of deze opeten, op de plek waar de prooi gepakt is. Onze huiskat neemt over het algemeen de prooi mee naar binnen, mee naar ons toe om de halfdode of versufte prooi aan ons aan te bieden zodat wij ook onze vaardigheden kunnen vergroten. Een moeder poes zal een prooi aanbieden aan haar kittens. Als de kittens jong zijn, zal het een dode prooi zijn en naarmate ze ouder worden een steeds levendiger prooi. Moeder biedt dus oefenmateriaal. Dat doet de poes , die de prooi aan de baas aanbiedt, eveneens. De poes bedanken, de prooi in dank aanvaarden (en “opeten”/ of ongezien buiten zetten) is vaak voldoende om de poes te laten zien dat je kunt jagen. Met een beetje geluk zal zij in het vervolg de prooi zelf houden om de vaardigheden in stand te houden en word jij er minder mee geconfronteerd . Akelig blijft het natuurlijk. Helaas.

Een van de vragen was erop gericht een methode te vinden waardoor de katten NIET spelen met de prooi. Een heel actuele vraag. Helaas helaas ik weet het antwoord NIET.

Vangt je poes gedurende de nacht een prooi en ben jij er niet om hem in ontvangst te nemen, dan bestaat de kans dat de poes de prooi zelf opeet. Meestal niet helemaal. Bijna iedere poes laat wel een deeltje achter. Dat kan een kop zijn, de darmen, of juist alleen lever of de staart.

Een van de andere vragen was: waarom eet de ene poes de lever niet op en de andere poes de kop.

Ook dit is een interessante vraag, maar ook hier weet ik het exacte antwoord niet. Misschien individuele voorkeur? Maar deze is, net als bij andere diersoorten, ook bij de mens, altijd gerelateerd aan balans behoud. Met andere woorden : wat heb je nodig? Geen lever nodig… wat zegt dat over de balans in je lichaam. Geen kop willen eten, zegt dat iets over de kracht van je kaken of over je calcium gehalte. Is het prooi gerelateerd? Dus wat heeft de prooi gegeten en wat voor prooi betreft het? Konijn, fazant, muis, rat?

Je ziet. Ik kan vele antwoorden bedenken, maar weten doe ik het niet. Daarom sluit ik, dit keer, deze rubriek af met een oproep aan de lezer: Heb je een antwoord op een van beide vragen, dan lees ik het graag en kom ik er wellicht in een volgende nieuwsbrief weer op terug.

• Hoe kun je voorkomen dat katten spelen met hun prooi
• Hoe kun je verklaren dat de ene kat nooit een kop opeet en de andere juist nooit een lever.

Reacties kunnen worden ingezonden naar info@silverlinde.com onder vermelding van nieuwsbrief / vraag het aan Margriet.

 

 

 

 

 

 

05-07-2022

Dag lieve Margriet, je doet je naam ook echt eer aan🌼
Onze hond Vino eet veel gras, soms dan haal ik hem erbij weg omdat ik denk nu is t wel genoeg gras. Is dat ok? En ik heb hem ook wel eens aarde zien eten, terwijl hij goed voedsel krijgt. Is dit ook ok? 
Lieve groetjes Chantal Ebbelaar

Beste Chantal Ebelaar.
Het gras eten wat een hond doet toont ons altijd zo mooi duidelijk hoe goed sommige dieren (nog) weten wat goed voor hen is.
Gras eten kent- in grote lijnen- twee redenen:
* Er is iets in de maag dat niet goed voelt... het moet eruit... de hond wil braken. De keuze valt dan op ruw stengelig gras.
* Er bestaat een behoefte om te reinigen. De hond zoekt chlorophyl(bladgroen) een natuurlijke vorm van reinigen. De hond kiest sappig gras, perst de chlorophyl uit de stengel, slikt de stengel door en braakt NIET

Op basis van wel/niet braken kun je dus zien wat het signaal is dat de hond afgeeft door gras te eten.
Wel even opletten of je de hond een keuze hebt (kunnen) bieden voor wat betreft de grassoorten. Anders kun je een vertekend beeld krijgen.

Het eten van gras is dus een natuurlijke- en gezonde- impuls.
Als een hond regelmatig en veel gras eet, wordt het zaak om uit te zoeken waarom hij dat nodig vindt... met andere woorden : wat veroorzaakt de disbalans zo langdurig dat hij lang en veel gras blijft eten.
In het voorjaar is een reinigings behoefte altijd wat forser aanwezig. Je hond kan best een aantal dagen veranderen in een grazende koe... Het gras is sappig in het voorjaar en bevat veel chlorophyl. 

Het eten van aarde is net zoiets. De hond graaft, vaak aan de stam van een bepaald soort boom, om de (haar)wortels van die boom te bereiken en daarmee de sporenelementen en mineralen die daarin verzameld zitten. Ook dit is helemaal prima om te laten gebeuren mits het niet te obsessief gebeurt. Is de hond er- gedurende weken lang- heel erg druk mee dan kun je je gaan afvragen of hij de juiste voeding aangeboden krijgt en/of hij daar wel de stoffen goed uit kan halen.

Het beoordelen van de vraag of het "te" lang duurt of dat het "te" obsessief is, blijft altijd maatwerk en kan niet in het algemeen gesteld worden.
Maar hier kun je misschien al iets verder mee.
Vriendelijke groet, Margriet

 

19-04-2022

Mijn kat lijkt wel een pepmiddel te hebben ingeslikt…
Druk druk druk. Rent door het huis, miauwt krabt- ineens- weer aan de banken, zit klappertandend in de vensterbank.
Moet ik mij zorgen maken ?
Marieke Visser

 

Beste Marieke,
Wat een leuke vraag. Leuk vooral omdat er – heel waarschijnlijk- geen zorgen hoeven te zijn.
Je kat heeft de lente in de kop!
Katten die in de gelegenheid zijn om naar buiten te gaan en daar vrij en wel op zoek kunnen naar avontuur EN naar lekkere rustige plekjes om te mediteren in de zon… die katten vinden een natuurlijke uitlaatklep voor de kriebels van de lente.
Katten die niet naar buiten kunnen, of alleen aan een tuig of in een ren >> DIE katten hebben wat meer moeite om de extra energie die de natuur in het voorjaar geeft, te hanteren.
Ze zoeken daar een uitlaatklep voor… Bijvoorbeeld door alle plantenbakken leeg te graven of- inderdaad- weer aan de banken te gaan krabben.
Ook het klappertanden in de vensterbank valt onder die categorie. In het voorjaar zijn vogels druk met nestelen. Letten minder op. De gelegenheid voor een kat om een lekker vogeltje te verschalken.
De binnen kat bereid zich voor door de kaak=bijtspier actief te maken… Maar helaas: het vangen van de vogel lukt niet want er zit een raam tussen. Vrij frustrerend. De bank moet het nog harder ontgelden😉

Het gedrag dat beschrijft zal zeer waarschijnlijk kunnen worden toegeschreven aan de voorjaarskriebels.
Er kunnen echter ook andere zaken aan ten grondslag liggen:
* Anti vlo pipet: Veel eigenaren beginnen in het voorjaar weer met middelen tegen vlooien. Als dit chemische middelen betreft die middels een pipet op de huid worden aangebracht, dan kan dit erg veel irritaties – jeuk of pijn – geven.
De kat vertoont dan ongeveer het beschreven gedrag, echter geen dagen maar enkele uren.
* Obstipatie? Doordat het extra licht de rui aanzet, zal de kat zich vaker wassen waardoor er meer haren in maag/darm kanaal terecht komen. Dit kan leiden tot het braken van haarballen maar ook tot obstipatie. Menig kat weet dat snel en gek bewegen dit kan helpen oplossen. Het rennen en springen door het huis toont dan echter geen vrolijk karakter…eerder “vluchtend”.

Wat kun je doen om je kat te ondersteunen:
De binnenkat kun je wat meer spel momenten aanbieden waardoor er een uitlaatklep ontstaat voor de extra energie. Tevens een OPEN raam (met hor ervoor) waardoor de kat in de zon kan liggen. Zonnebad is heerlijk voor de kat die wat ontspanning zoekt. EN bovendien heel gezond omdat de kat de vitamine D binnen krijgt via – het likken van – de vacht.
De binnenkat ook regelmatig borstelen totdat de rui zo goed als voorbij is.
De buitenkat hoeft zeer waarschijnlijk geen ondersteuning. Die vindt zelf zijn/haar balans.

Uiteraard blijft het in alle gevallen van belang om te kijken of je kat zich echt ongemakkelijk voelt. Houdt dit langer dan drie dagen aan dan is een vraag aan therapeut of dierenarts zinvol.

Groet, Margriet

 

 

 

17-12-2022 We ontvingen de volgende vraag van Pieter Jansen:

 

Wij hebben een hond in huis genomen van mijn vader. Voordat vader overleed moesten we beloven de hond niet naar het asiel te brengen. We hebben geen ervaring, maar willen er graag goed voor zorgen. Nu blijkt de hond niet alleen thuis te kunnen blijven. In ons gezin is dat een groot probleem.

Pieter Jansen

 

Beste Pieter, allereerst mijn complimenten. Wat mooi dat jullie je vaders wens zo goed mogelijk willen vervullen. Ook wil ik jullie feliciteren. Ineens ben je terecht gekomen in iets wat een heel mooie ervaring en verrijking kan zijn ! Een hond als huisgenoot! Wel is het belangrijk dat de hond en jullie gezin zich aan elkaar kunnen gaan aanpassen zodat er voor beide kanten een goed leefklimaat ontstaat. Hiervoor zijn een aantal uitganspunten van belang:

• Een hond kent niet dezelfde drijfveren als een mens. Zo zal het instinct van de hond hem aanzetten om te proberen om aansluiting te houden bij zijn leefgenoten (roedel). Jullie zijn nu zijn roedel. Als je weg bent ontstaat- met een beetje pech- grote angst. Het alleen blijven is dus absoluut iets wat een hond moet leren. Stapgewijs en afhankelijk van zijn vermogen.
• In jullie geval moet de hond ook wennen aan enerzijds het gemis van zijn maatje: je vader. En anderzijds aan de dynamiek van het nieuwe gezin. Wat zijn de regels, wanneer is wie de baas, wie aanwezig, wie weg etc.
• In jullie geval moeten ook jullie zelf wennen. Een hond in huis is een (bijna) extra “kind” in huis. Je schema moet er op worden ingesteld. Een hond heeft bijvoorbeeld niet alleen vier uitlaat beurten nodig. Maar ook een portie liefde- hart verbinding- een portie spel en uitdaging. En zeker en vooral : een portie waardering voor het feit dat hij bestaat en deel uit maakt van jullie groep.

Soms verlopen deze processen vanzelf. Kunnen hond en nieuwe baas elkaar redelijk gemakkelijk vinden.

Soms ook gaat het moeizaam, te moeizaam. Dit is vooral het geval bij honden die wat minder generaties domesticatie achter zich hebben. Bij opvang honden of bij herplaatsers. En bij honden wiens baasjes geen inzicht hebben in wat zich in het honden brein afspeelt.

In het jaar 2020-2021 werden er  1,5 miljoen dieren aangeschaft als huisdier. Dat is een gigantisch groot aantal. Veel van deze kersverse eigenaren hebben geen kennis van de behoeften van de soort, van het ras en van het individuele dier.  Inzicht en kennis is belangrijk om een dier goed te kunnen begeleiden waardoor het ene prettig huisdier wordt. In de Silverlinde praktijk hebben we een grote toename gezien bij de vraag naar ondersteuning bij gedrag van hond,paard,kat . Maar ook van kromsnavel en van konijnen.

Corona was wellicht de aanleiding tot de explosieve aanschaf van dieren, maar bood/biedt ook meteen een deel van de oplossing: na een intake consult kunnen wij eigenaren begeleiden via teams. Door eens in de paar weken met elkaar te sparren, het dier even in beeld te brengen kunnen we inzichten geven en suggesties over de manier van begeleiden.

Pieter.. jullie kennen de hond. De hond kent jullie, Wellicht dat jullie elkaar al voldoende begrijpen om , stapsgewijs, te oefenen met alleen blijven. Als je merkt dat het leertraject stagneert, dan raad ik je aan om hulp te zoeken bij het krijgen van inzicht in wat je hond nodig heeft!

Succes met jullie mooie project!

margriet

 

 

 

 

15-10-2021 We ontvingen de volgende vraag van Marijke: 

Beste Margriet,

Wij hebben een schotse terriër teefje van bijna 11 jaar. Van uit de reguliere dierengeneeskunde/veearts is mij geadviseerd om haar uit voorzorg te laten steriliseren, zodat ze geen baarmoeder problemen, zoals ontsteking e.d. kan krijgen. Persoonlijk twijfel ik over de ‘noodzaak’ hiervan, vind het nogal wat. Hoe kijkt u hier naar?
Vriendelijke groetjes,
Marijke Ooms

Beste Marijke,

Tjonge tja dat is een lastige- maar zinvolle- vraag!
Het antwoord is in mijn ogen steeds sterk afhankelijk van de hond en de leefomstandigheden. Voor sommige teven is het verwijderen van de baarmoeder zinvol, voor anderen eerder risico vol.
Lastig in deze is dat er geen statistieken zijn. Natuurlijk krijgt een teef waarvan de baarmoeder is verwijderd, geen baarmoeder problemen meer.

Problemen welke tav deze operatie kunnen ontstaan worden daaraan meestal niet gekoppeld, dus niet als “nadeel” van de operatie genoteerd. Daardoor hebben we dus geen “statistisch inzicht” in voor- en nadelen.

Een operatie brengt altijd wat risico mee van de narcose en wondheling.
Tevens worden de verschillende huidlagen wat veranderd -littekenweefsel oa.- ,waardoor verminderde doorstroming op de betreffende plek kan ontstaan. Met gevolgen van dien.
Urine incontinentie is -zeker op oudere leeftijd- ook een veel voorkomend probleem.
En, natuurlijk, de balans van het endocrien systeem zal zich moeten hervinden omdat de loopsheden wegvallen. Sommige honden herstellen deze endocriene balans goed, anderen blijven wat tobben ermee.

Dus: ja er zijn voordelen aan de operatie.
maar ook..-redelijk wat- nadelen die zich kunnen voordoen.

Een eigenaar van een teef die al een onregelmatige loopsheid kent, vaak wratjes maakt, en/of ontstekingsgevoelig is.. zal wellicht eerder tot deze ingreep overgaan, terwijl een eigenaar van een altijd vitale en gezonde teef het uitstelt.
Zoals gezegd: de keuze is in onze ogen ZO bepalend door de totaliteit van het individuele dier, dat het onmogelijk is een eenduidig antwoord te geven. Voor verdere informatie ben je van harte welkom in onze praktijk.

Vriendelijke groet,
Margriet.

 

08-07-2021 We ontvingen de volgende vraag van Jeannet:

Hallo Margriet, Wij hebben een teefje van net 2 jaar oud. Ze is nog nooit loops geweest. Kan je daar misschien wat mee?

Beste Jeannet,

Dank voor je vraag.
Een teefje dat (nog?) niet loops wordt daar kunnen veel redenen voor zijn.

* Er kunnen mentale oorzaken zijn die er in grote lijnen op neer komen dat de natuur van mening is dat deze teef (nog) niet moet voortplanten.

* Er kunnen fysieke oorzaken zijn. Fysieke oorzaken moeten wel uitgesloten worden.

Afhankelijk van het ras en omstandigheden, wordt het over het algemeen rond het tweede levensjaar wel tijd om daarnaar te laten kijken.

Echter, heeft de teef een slechte start gehad in het leven, langdurig ziek geweest in de achterliggende periode of is er sprake van veel mentaal belastende factoren, dan kun je het nog een half jaartje aanzien voordat je laat onderzoeken of er fysieke oorzaken te vinden zijn.
Je kunt dan denken aan een niet goed ontwikkeld geslachtsapparaat of een probleem met het endocrien systeem.
Als er, na een aantal reguliere controles, geen afwijking te vinden zijn, dan kun je je rustig richten op eventuele mentale oorzaken.

Zijn er wel afwijkingen te vinden zoals bijvoorbeeld teveel cortisol in het lichaam of een inactieve schildklier, dan kun je je afvragen OF en zo ja wat voor soort aanpak daarvoor werkelijk nodig is.
Niet loops worden is in principe niet erg. Een schildklier afwijking of teveel cortisol in het systeem, vraagt wel om aandacht om schade elders in het lichaam te voorkomen.

De mentale oorzaken kunnen eveneens divers zijn: Een greep uit vele mogelijkheden : Er is een rang hogere teef in huis die met enige regelmaat een nest krijgt. In dat geval worden andere teven in de groep wel loops maar niet gedekt. Soms is de teef die wel gedekt wordt dermate nadrukkelijk in haar voortplantingsrecht,  dat de uitstraling daarvan voldoende is om de anderen te ” ontmoedigen”. Er ontstaat dus mentale terughouding die effect heeft op de fysieke ontwikkeling.

Je ziet Jeannet, het is wel een complex onderwerp. Waarin een kort artikel zoals hierboven, onmogelijk volledig op kan worden geantwoord. Ik hoop dat je met bovenstaande alvast een aantal stappen verder bent.

Vriendelijke groet,
Margriet.