Lorra…

Tekst: Margriet Cremers

Als je nog niet bekend bent met kromsnavels, dan raad ik je aan je te verdiepen in deze prachtige wezens. Ze brengen je heel veel anders. Ze zijn sterk met hun leefgenoten verbonden. Eigenlijk hetzelfde als mensen. Verbinding vooral door: samen te eten, samen te poetsen en… zeker ook… samen te kletsen. Super gezellig. Vooral voor mensen die misschien een beetje eenzaam zijn. Sommige exemplaren zijn – net als mensen weer – een beetje anders dan de gemiddelde kromsnavel. Zo ook onze Lorralientje….

Van haar eerste – geschatte – twintig jaar is niets bekend. Vorige eigenaar nam haar over van een kapitein op de grote vaart. Lorra kwam op een boerderij te wonen met een boer die meerdere kromsnavels had. De dieren waren altijd vrij en ongeknipt. Met de boer iedere dag het erf op: kippen voeren, koeien melken, stal uitmesten enzovoort. Lorra ging altijd mee.

De boer ging naar een aanleunwoning. Lorra werd VEEL te fel naar de andere vogels. Ze kwam bij ons wonen. Het eerste jaar was een jaar van ontelbaar veel spanningsmomenten. We wilden haar haar vrijheid gunnen, maar ook beschermen tegen valken, buizerds en andere gevaren.

DUS: roepen als je in gevaar bent Lor, en in de nacht naar binnen!

Dat begreep ze snel maar uitvoeren was iets anders. Kromsnavels kunnen wel vliegen, maar moeilijk landen. De eerste maanden kwam ze dus niet naar beneden en moesten wij naar boven, de boom in.

Hangend op dunne takken, wiebelend op ladders die waren vastgesjord op de tractor, vallend in de sloot… och och we hebben wat uitgehaald. Bij ieder moment waarop een van ons viel, moesten de gezinsleden erg lachen. Dit leidde er al snel toe dat Lor altijd begon te lachen als wij – al wiebelend – probeerden haar weer uit een of andere boom te halen.

Maar ze heeft geleerd om te dalen in de vlucht en vloog netjes onze keuken binnen.

In die keuken werden, in zo’n groot gezin, veel moppen verteld. Arme verteller… Lorra wist ALTIJD wanneer de clou kwam en verraadde dat door enkele seconden ervoor te gaan lachen!

Aanvallen kan ze als de beste. Potentiële vriendjes voor haar werden de vijand. Niet allen overleefden dat. Een gezinslid dat langere tijd van huis was, werd de vijand… Nu twintig jaar later, valt ze deze nog steeds aan…

Inmiddels zal ze ruim zestig jaar oud of ouder zijn. Het lichaam wordt wat krakkemikkig, maar deze dame heeft nog steeds dezelfde spirit!